Two of my favorite Punjabi poetry peaces

here are two of the very best punjabi poetry pieces i ever read one of them is with the translated version but after seein that the crisp which origional has was ruined in transaltion therefore decided not to translate the other one if there is some problem in understanding feel free to ask.

so here it goes.

او وقت بڑا�اچھا�سی

جدوں مے نکا�بچہ�سی.

گولیاں ٹافیاں کھاندا سی.

نیکر کچھے پاندا سی.

نہ لوکاں دی کوئی �tension سی.

نہ ابے دی لگی pension سی.

نہ کڑ یاں د کوئی رولا سی.�

عشق دا کم وی ہولا سی.

آلو چھولے کھا ندا سی.�

Juampan shampan لاندا سی.

لوکاں دے بوہے پن دا سی.

سکون نال سو ندا سی.

ابے کولوں کٹ وی خندہ سی.�

تے فیر وی حسدا رندہ سی.

او وقت وی بڑا اچھا سی .

جدوں میں نکا بچہ سی.

it says: that time was great when i was a little kid, i used to eat sweets and tofees and used to wear nickers and shorts, at that time i had no tensoon of people and my dad was also not on pension then, i did not bother girls than and something like love and flirt was out of question, i used to eat patato and chick pea chat and jump withjoy, used to knock people door to disturb them and sleep with great calm, used to be beaten by dad but still the smile was there on my face as that time was great when i was a small kid.

میں ادی راتی نہا�بیٹھا�

گل آپ سیاپا پا بیٹھا.

صابن مل ک پنڈے�تے.

پانی د ا دونگا گوا بیٹھا.�

میں آکھاں تے صابن مل کے.

بلدے بلب نو ہاتھ پا بیٹھا.

میں کھرے دے وچ انج ڈگا،

کہ متھے سٹ لوا بیٹھا.

ٹوٹی وجی منہ دے وچ.

ناسان وی پروا بیٹھا.

کی دساں میں نہا ندے�نہا ندے،

چودہ ٹانکے لوا بیٹھا.�

میں ادی راتی نہا�بیٹھا�

گل آپ سیاپا پا بیٹھا.��